Evinizin hemen yanında genç bir ağaç büyüyor. Ona baktığımda şöyle düşünüyorum: " Hey ağaç! uzun ve güçlü olmalısın böylece herkes gölgende dinlenebilir."
Hergün bir kova alırım ve onu suyla doldururum, sonra onu dışarı çıkarırım ve ağacın çevresinde toprağı sularım. Bir gün ağacı suluyordum ki , genç bir çocuk yanıma yaklaştı.
"Ne yapıyorsun?" diye sordu.
Ona ağacın büyümesine yardım ettiğimi söyledim.
"Fakat sen ağacı sulamıyorsun, toprağı suluyorsun," diye bağırmış çocuk şaşkınlık içinde.
"Eğer ağacın suyu içmesini istiyorsan, suyu tam onun tepesinden aşağı boşaltmalısın!"
"Ağacın büyümesi için, ağacın köklerine su vermem lazım," dedim çocuğa.
"Fakat, onları göremezsin bile!" dedi çocuk.
"Haklısın,- kökler toprakta gizli, fakat orada olduklarını biliyorum. Toprağı sularım böylece su köklere ulaşabilir. Eğer kökleri beslersek, ağacımız büyüyecek ve güçlü olacak ve o zaman mahallemizdeki herkes onun gölgesinin keyfini çıkaracak."
Çocuk ikna olmadı:
"Fakat köklerin toprakta olduğunu nereden biliyorsun ?Onları göremiyorum bile eğer söylediğin şey doğruysa, o zaman onlar ağacın en önemli parçası!"
"Bize bunu anlatan bilgece kitaplar var" dedim çocuğa.
Çocuk bu yeni bilgi üzerine düşünerek yürürken, aklıma ilginç bir fikir geldi:
"Ya ben de aynı şekildeysem ? Ya hayatımdaki en önemli şey bu ağacın kökleri gibi benden gizlenmişse ?
Eve geldiğimde, doğruca dedeme gittim. O benim fikirlerimi dinledi ve gülümsedi.
"Haklısın, önce hayatımızdaki en önemli şeyi görmez ve hissetmeyiz. Fakat bize bundan bahseden bilgeler vardır. Onlara Kabalist denir ve kitaplarında hayatımızın köklerini nasıl beslememiz gerektiğini bize açıklarlar ve böylece olması gerektiği şekilde büyüyebiliriz."
Büyükbabamın ne demek istediğini düşündüm, sonra da bir resim çizdim ve ona hediye ettim.
Hergün bir kova alırım ve onu suyla doldururum, sonra onu dışarı çıkarırım ve ağacın çevresinde toprağı sularım. Bir gün ağacı suluyordum ki , genç bir çocuk yanıma yaklaştı.
"Ne yapıyorsun?" diye sordu.
Ona ağacın büyümesine yardım ettiğimi söyledim.
"Fakat sen ağacı sulamıyorsun, toprağı suluyorsun," diye bağırmış çocuk şaşkınlık içinde.
"Eğer ağacın suyu içmesini istiyorsan, suyu tam onun tepesinden aşağı boşaltmalısın!"
"Ağacın büyümesi için, ağacın köklerine su vermem lazım," dedim çocuğa.
"Fakat, onları göremezsin bile!" dedi çocuk.
"Haklısın,- kökler toprakta gizli, fakat orada olduklarını biliyorum. Toprağı sularım böylece su köklere ulaşabilir. Eğer kökleri beslersek, ağacımız büyüyecek ve güçlü olacak ve o zaman mahallemizdeki herkes onun gölgesinin keyfini çıkaracak."
Çocuk ikna olmadı:
"Fakat köklerin toprakta olduğunu nereden biliyorsun ?Onları göremiyorum bile eğer söylediğin şey doğruysa, o zaman onlar ağacın en önemli parçası!"
"Bize bunu anlatan bilgece kitaplar var" dedim çocuğa.
Çocuk bu yeni bilgi üzerine düşünerek yürürken, aklıma ilginç bir fikir geldi:
"Ya ben de aynı şekildeysem ? Ya hayatımdaki en önemli şey bu ağacın kökleri gibi benden gizlenmişse ?
Eve geldiğimde, doğruca dedeme gittim. O benim fikirlerimi dinledi ve gülümsedi.
"Haklısın, önce hayatımızdaki en önemli şeyi görmez ve hissetmeyiz. Fakat bize bundan bahseden bilgeler vardır. Onlara Kabalist denir ve kitaplarında hayatımızın köklerini nasıl beslememiz gerektiğini bize açıklarlar ve böylece olması gerektiği şekilde büyüyebiliriz."
Büyükbabamın ne demek istediğini düşündüm, sonra da bir resim çizdim ve ona hediye ettim.
BNEİ BARUCH
